Het was laat in de avond en Niko liep wat moei door de bossen van een nog wat nieuw gebied. Hij had een tijdje gereis maar hij wist niet echt precies wat hij zocht of naar op zoek was. Dus nou was hij al een tijd hier, hij wist nog niet of hij hier zou blijven of dat hij weer verder ging. Niko schudde zijn kop en liep rustige verder daar maakte hij zich wel een andere keer druk om. Er onstnapte een zuchtje uit zijn bek terwijl hij verder liep. Hij had best honger maar de jacht was geen succes geweest. En een grote groep herten kon een wolf moeilijke in zijn eten doen. Niko snoof de gueren om zich heen op in de hoop een makkelijkere prooi te vinden maar hij rook niks wat in de buurt was op die groep herten na. rustige gleed zijn blik over verschillende bomen en takken. waarna zijn blik op een hoole boom bleef rusten waar een soort van hol was gegraven die groot genoeg was voor een wolf om in te slapen. Gelukking heb ik nog een beetje geluk vandaag, dacht Niko bijzichzelf. Waarna hij richting het hol slenterde en zich er in nestelde. Even keek hij naar buiten en lusiterde naar de geluiden van de natuur die zachtje klonken in de nacht. Maar al snel viel hij in een diepe slaap zondere te weten dat er iemand aan kwam.
